Budowa przydomowej oczyszczalni ścieków jest obwarowana szeregiem obostrzeń. Nie może ona zostać zbudowana na terenach skanalizowanych, narażonych na powodzie oraz zalewanie wodami odpadowymi, a także w strefach ochronnych ujęć wody pitnej i bezpośrednim sąsiedztwie parków krajobrazowych. Jaka będzie najbardziej odpowiednia przydomowa oczyszczalnia ścieków dla 4 osób? Odpowiedź – poniżej.
Pierwsza kluczowa decyzja jaką należy podjąć odnosi się do wielkości oczyszczalni, którą dobiera się do ilości powstających w domu ścieków. Przyjmuje się, że odpowiada ona ilości zużywanej wody. Według wytycznych do projektowania, zapotrzebowanie dla domów z pełnym wyposażeniem sanitarnym wynosi około 150 litrów na dobę dla jednego mieszkańca, czyli w przypadku oczyszczalni ścieków dla 4 osób będzie to 600 litrów. Wielkość oczyszczalni niekiedy określa się również podając liczbę osób, którą może ona obsługiwać. Jest to tak zwana równoważna liczba mieszkańców.
Kolejna sprawa to wielkość osadnika. Aby ścieki zostały oczyszczone w odpowiednim stopniu, muszą one przebywać w osadniku przez 3 doby. Przetrzymywane dłużej mogą zacząć gnić. Jeżeli przyjmiemy, że przez 3 dni jedna osoba produkuje około 450 litrów ścieków, pojemność, przydomowej oczyszczalni dla 4 osób powinna wynosić minimum 1800 litrów. Całkowita pojemność będzie większa, jako że osadnik nigdy nie powinien być całkowicie wypełniony. Osadniki można łączyć szeregowo. Na rynku spotyka się modele jedno-, dwu- oraz trzykomorowe.
Równie ważny jest materiał, z którego został wykonany osadnik. Powinien być on trwały i odporny na działanie korozji oraz agresywnych substancji zawartych w ściekach. Osadnik musi być także szczelny tak, aby zanieczyszczone ścieki nie przedostały się do gruntu. Obecnie największą popularnością cieszą się modele wykonane z tworzyw sztucznych – polietylenu o wysokiej gęstości albo żywic poliestrowych, tak zwanych laminatów, które są wzmacniane włóknem szklanym. Do ich zalet zaliczyć można niewielki ciężar oraz łatwość transportu i montażu. Znacznie rzadziej spotyka się zbiorniki wykonane z betonu.
Większość dostępnych w sklepów osadników jest wyposażona w filtr doczyszczający montowany na odpływie. Może on być siatkowy lub posiadać postać pojemnika z wyjmowanym wkładem albo materiałem filtracyjnym. Ma on za zadanie zatrzymać resztki zawiesin pozostałych w podczyszczonych ściekach. Nad filtrem najczęściej ulokowana jest nadbudowa z włazem, którą można dostać się do wnętrza osadnika i wyczyścić go.
Gdy nadbudowa ma regulowaną wysokość, łatwiej zamontować włazy na równi z powierzchnią terenu, dzięki czemu są one mało widoczne na działce. Warto tu również wspomnieć o drenażu rozsączającym, który wykonuje się z rur plastikowych o średnicy 110 milimetrów. Jego wielkość jest uzależniona od liczby stałych użytkowników przydomowej oczyszczalni ścieków. Przyjmuje się, że na jednego mieszkańca potrzebne jest 12 metrów drenażu.
Producenci określają również minimalną oraz maksymalną długość pojedynczej nitki drenażowej. W jego klasycznej wersji najczęściej niezbędne jest ułożenie więcej niż jednego ciągu drenarskiego. Sposób ułożenia dopasowuje się do kształtu oraz zagospodarowania działki. Dreny układa się przeważnie na głębokości około 40 centymetrów pod powierzchnią terenu, ze spadkiem 0,5 – 1,5% w kierunku przepływu ścieków i otacza warstwą kruszywa. Przed drenażem montuje się studzienkę rozdzielającą z tworzywa, która ma za zadanie równomiernie dzielić ścieki do poszczególnych nitek drenażowych.
Przydomowe oczyszczalnie ścieków
